Alot of rain and a surprise

Zaterdag 13 januari begon The Season of The Force in het Walt Disney Studio park. Ik had hier erg naar uitgekeken, omdat het betekende dat er eindelijk ook iets bijzonders in mijn park werd gehouden. Ik had enorm mazzel dat een van mijn managers Star Wars fan is. Hierdoor mocht ik samen met Alexis en Samira de parade van de Stormtroopers zien. We stonden buiten te kijken, zodat we het goed konden zien. Het was echt super. Wel een beetje weinig Stormtroopers vond ik, maar toch was het super om te zien vooral met die muziek eronder. Bij het sluiten van het park om 18.45 zou de eerste Star Wars avondshow getoond worden op de Tower of Terror. Ik keek hier echt naar uit en wilde het niet missen. Mijn vrienden moesten helaas werken en niemand van mijn werk wilde mee. Ze dachten allemaal dat ik gek was om na mijn werk langer te blijven. Maar zodra het 17.52 was badgede ik uit en rende naar Imaginations om me om te kleden. Ik was zo snel dat ik toen ik terug rende naar het park mijn collega's weer tegen kwam. Die me maar raar aankeken. Maar kom op zeg! Het was de eerste avond wie wil dat nou niet missen. Ik heb vervolgens 40 min staan wachten voor het begon. Wat was het koud!

Ik moet bekennen dat ik een beetje teleurgesteld was nadat het was afgelopen. Ik vond het ook wel sneu om te zien dat er mensen tijdens de show wegliepen. Persoonlijk vind ik dat ze meer hadden kunnen doen dan wat ze lieten zien. Het was erg mooi, maar ik vond het niet spectaculair. Als je het stuk van Star Wars in Illuminations heb gezien denk ik dat je teleurgesteld zal zijn. Dat stuk is zo ongelooflijk goed. Ik had echt gedacht dat ze daarop zouden verder borduren met de show voor The Season of the Force. Maar helaas niet. 

Maandag wilden Sophie en ik naar het park om alles van The Season of the Force te bekijken. Maar we hadden een beetje pech. Heel de ochtend was het mooi weer. Om 14.00 besloten we weg te gaan en begon het een beetje te miezelen. Terwijl we in de bus zaten werd het alleen maar erger. Zo erg zelfs dat we in het treinstation serieus stonden te overwegen om terug te gaan. We besloten uiteindelijk om niet naar de Studios te gaan. Vooral om de reden dat alles buiten was en waarschijnlijk met dit weer toch gecanceld werd. We gingen naar het Disneyland Park voor een paar attracties en in de hoop dat het weer beter zou worden. Maar helaas... het was zo erg dat we zelfs voor Stars on Parade naar huis gingen. En dat zegt veel want die missen we nooit!

Dinsdag moest Sophie werken en ging ik samen met Laura naar het park. S'avonds zouden we met zijn allen uiteten gaan. Om Sophie op te vrolijke leek het Laura en mij een goed plan om The Wild West Show te reserveren en voor we er goed en wel over nagedacht hadden stonden we met tickets in onze handen en was het al betaald. Nu moesten we het geheim houden voor de andere en iets verzinnen om uitteleggen waarom we pas om 21.30 konden gaan eten.

De hele dag was een top dag. Het was zo vreselijk stil in het park dat we alle attracties met gemak konden doen zonder langer dan 20 min te wachten. Pirates was doorlopen en we hadden zelfs een privé boot. Aan het einde van de dag besloten we om Darth Vader te ontmoeten. Het was voor ij de tweede keer en net zo eng en leuk als de eerste keer. Het is echt een van de beste karakterontmoetingen die je kan doen. Het is zo intens, vooral omdat hij niets zegt maar toch heel eng overkomt.

Na Illuminations besloten we om in het Disney Hotel te zitten en te wachten tot de rest klaar was met werken. Dit is echt een van de beste plekken om even te relaxen en warm te zijn. Het ruikt er ook zo ontzettend lekker! We hadden een beetje paniek aangezien Sophie op het laatste moment liet weten naar huis te gaan en niet mee te gaan eten. Als twee gekken probeerde we haar te bereiken aangezien het al betaald was. Het lukt en Sophie kwam met de eerst volgende bus terug. Bradley en Pilar waren beide super nieuwsgierig en ook Sophie wilde graag weten waar we dan gingen eten als het zo speciaal was. Uiteindelijk besloten Laura en ik niets te zeggen, maar als twee gekken naar The Wild West Show te rennen en de rest daar op te wachten. Ze kwamen langzaam aangelope, een beetje verbaasd en nieuwsgierig, en ik drukte ze de kaartjes in de handen zodra ze er waren. Laura en ik konden niet stoppen met lachen.

The Wild West Show is super leuk om te zien en heen te gaan. Het eten valt tegen, althans dat vind ik. Maar wij hebben enorm genoten van de show. Ik wist van mezelf niet dat ik zo partijdig en aanmoedigend kon zijn. Dit ontdekte ik tijdens het rodeo gedeelte waarin de zaal opgesplitst was in vier kleuren die tegen elkaar speelden. We schreeuwde onze longen uit het lijf om ons team aan te moedigen. We hebben behalve een ding alles verloren… 

Het was super en heel gezellig. De sfeer bij de show is zo gaaf om mee te maken en je zit er vanaf het begin al helemaal in. Alleen ben ik een zeur en vond ik dat Mickey en zijn vrienden er te weinig inzaten…

 

De rest van de week was een gewone werkweek. Ik was helaas ziek en het werd zo erg dat ik vrijdag mijn stem kwijt raakte. Er kwam alleen nog piepgeluid uit. Ik had hier zelf gek genoeg geen idee van tot iemand op mijn werk vroeg ‘ça va?’. Ik stond die dag op seater maar met mijn geluid kon dat echt niet. S’avonds had ik een beetje stem terug en kregen we tijdens formatie bezoek van Oliva en een andere vrouw. Zij wilde weten wat we ervan vonden. Aangezien dit in het Frans moest was ik de pineut en vertelde ze wat we ervan vonden. Het liep hoog op en met het beetje geluid wat ik had probeerde ik te ‘schreeuwen’ tijdens de heftige discussie over de formatie Frans. Oliva leek het uiteindelijk te begrijpen, maar niemand gelooft dat ze er iets mee gaan doen… (wat ik er precies van vind vertel ik in maart als ik thuis ben in een uitgebreid verslag over het Contra Pro…😉)

Xxx - Julie